తెలంగాణా లో ‘డిగ్రీ విద్య’ రూపు రేఖలు మారాలి

Posted on November 2, 2016 Updated on November 2, 2016

తెలంగాణ ఇవ్వాళ నీళ్ళు నియామకాలు, విద్య వైద్యం ముఖ్యంగా ఈ నాలుగు పాదాల్ని సరిచేసుకుంటూ ముందుకు సాగుతున్నది. అంటే ప్రజలకు అవసరమయిన అత్యంత ప్రధానమైన అంశాల్ని తన ఫ్లాగ్ షిప్ కార్యక్రమాలుగా ప్రభుత్వం చేపట్టింది.  పాలసీ లు రూపొందించుకుంటూ అవసరమయిన చోట సవరించుకుంటూ ముందుకు సాగుతున్నది. ఈ నాలుగూ ప్రాథమిక మయినవే అయినప్పటికీ విద్య విషయంలో దేశ వ్యాప్తంగానూ, ఇటు సమైఖ్య పాలనాలోనూ అనేక కమిటీలూ వేశారు, ప్రయోగాలూ జరిగాయి కానీ విచిత్రంగా విద్య కు సంభందించి  మౌలికమయిన సమస్యలూ, సంక్షోభాలూ అట్లానే వున్నాయి. ముఖ్యంగా 1990 ల తర్వాత విద్య అన్నీ స్థాయిల్లో ప్రైవేటు పరం అయిపోయిన క్రమంలో ప్రభుత్వ విద్య ఒకరకంగా అనామకంగానే మారిపోయింది. దాన్ని సమూలంగా శాస్త్రీయంగా మార్చుకుంటే తప్ప ఫలితాలు ఆశించినంతగా లభించే అవకాశం లేదు. కేజీ టు పీజీ లాంటి ఆలోచనలూ సరయిన ఫలితాల్నిఇచ్చే అవకాశం లేదు. విద్య లో ప్రాథమిక విద్య పట్ల అనేక ప్రయత్నాలూ ప్రయోగాలు జరిగాయి జరుగుతున్నాయి, ఆ స్థాయిలో విధ్యార్థుల సమగ్ర సంపూర్ణ అభివృధ్ధికి పాదులు వేయాల్సి వుంటుంది. ముఖ్యంగా నేర్చుకోవాలనే స్పృహని విద్యార్థుల్లో పెంచాల్సి వుంటుంది. అంటే ప్రాథమిక మయిన అంశాల పైన సరయిన దశ-దిశాల్ని చూపించాల్సి వుంటుంది.

       ఇక ఇంటర్మీడియట్ స్థాయిలో గత రెండు మూడు దశాబ్దాలుగా ఒక పోటీ వాతావరణాన్ని ఏర్పాటు చేసి ఇంజనీర్ లేదా డాక్టర్ కోర్సుల్లో చేరితే తప్ప భవిష్యత్తు లేదని ఆ ర్రెండు కోర్సులు మాత్రమే లక్ష్యాలుగా విద్యార్థుల్ని మాయ చేశారు. అందు కోసం ప్రపంచంలో ఎక్కడా లేని భట్టీ పట్టే ఒక విద్యా విధానాన్ని అమలులో పెట్టారు. అటు తల్లిదండ్రులూ అదే ఒరవడిలో కొట్టుకు పోయారు. ఇంటర్ లో ఆర్ట్స్ కోర్సులు అసలు పనికిరానట్టుగా వ్యవహరించారు.  అప్పటి సమైఖ్య పాలకులు ప్రైవేటు కాలేజీలతో కలిసిపోయారు లేదా కోట్లు సంపాదించే ఆ వ్యవస్థలో భాగ స్వాములయి పోయారు. ఫలితంగా ప్రొఫెషనల్ కోర్సుల్లోకి వెళ్ళే వాళ్ళు వెళ్ళగా మిగతా వారు తాము ఎందుకూ పనికి రాణి వాళ్లమనే స్థాయిలోకి నెట్టి  వేయబడ్డారు.  సమాజం తల్లిదండ్రులు కూడా విధ్యార్థుల డిగ్రీ చదువుల పట్ల ఉదాసీనంగానే వుండిపోయారు. అనేక దశాబ్దాలపాటు ప్రభుత్వాలు కూడా డిగ్రీ విద్యని నిర్లక్ష్యం చేసి అవి మనుగడలో  వున్నట్టు కూడా పరిగణనలోకి తీస్కోలేదు. అంతే కాకుండా తమ రాజకీయ అవసరాల కోసం మండలాల స్థాయిల్లో ప్రభుత్వ డిగ్రీ కాలేజీలని ఏర్పాటు చేసి వదిలేశాయి. ఆ కాలేజీల్లో వసతుల గురించి కానీ కనీసం అధ్యాపకుల నియామకాలు, క్వాలిటీ విద్య గురించి కనీసం పట్టించుకున్న పాపాన పోలేదు. ఫలితంగా రాష్ట్రం లో డిగ్రీ విద్య అత్యంత అనాకమయిన వ్యవస్థగా మారిపోయింది.

       డిగ్రీ కాలేజీల స్టేక్ హోల్డర్ లయిన విధ్యార్థుల్లో కూడా అనేక దశాబ్దాల పాటు ఎలాంటి ఉద్యోగ అవకాశాలూ లేక డిగ్రీ తర్వాత ఏమిటి అన్న ప్రశ్నకు సమాధానాలు లేక ఒక ఉదాసీనత లోకి జారి  పోయారు.   కుప్పలు తెప్పలుగా వెలిసిన ఇంజినీరింగ్ కాలేజీల ఫలితంగా క్వాలిటీ వున్నా లేకున్నా కూడా వాటిల్లో విధ్యార్థులు చేరిపోవడంతో డిగ్రీ కాలేజీలు విధ్యార్థుల ఇన్ పుట్ స్థాయి కూడా చాలా దిగజారి పోయింది. దానికి తోడు సరిగ్గా ఇదే సమయంలో ఫీ రి ఇంబర్స్మెంట్ పథకం రావడంతో పరిస్తితి ఇంకా మారిపోయింది.

తెలంగాణా రాష్ట్రంలో వున్న 1500-1600 కాలేజీల్లో ప్రభుత్వ కాలేజీల్నే తీసుకుంటే అక్కడ ఉత్తమ క్వాలిఫికేషన్లు వున్న అధ్యాపకులు వున్న చోట కూడా ఫలితాలు అంతా ఆశాజనకంగా లేకపోవడం  అత్యంత విషాదకరం. నిజానికి డిగ్రీ కాలేజీల వ్యవస్థ చాలా చిత్రంగా వుంటుంది. కాలేజీల నిర్వహన,అధ్యాపకుల ఎంపిక వసతుల ఏర్పాటు అన్నీ రాష్ట్ర ప్రభుత్వ ఆధీనంలో వుంటే అడ్మిషన్లు, సెలబస్, పరీక్షలు లాంటి విద్యా విషయాలన్నీ ఆయా విశ్వవిద్యాలయాల నిర్వహణలో వున్నాయి. అధ్యాపకుల ఎంపిక, భోదన పట్ల వారి సంసిద్దత, వారికి అవసరమయిన శిక్షణ తదిర విషయాల పైన యూనివర్సిటీ లకు  సంబందం లేదు. ఇక ఏ యూనివర్సిటీలో ఏ సెలబస్ వుందో ఏ ప్రమాణాలు పాటిస్తున్నారో

ప్రభుత్వ నియంత్రణ లేదు. ఇలా రెండు నిర్వహణా కేంద్రాలు వుండడంతో ప్రభుత్వ డిగ్రీ కాలేజీలు రెంటినీ సమన్వయం చేయలేక అత్యంత ఉదాసీనగా మారి పోయాయి.

ఇక యూనివర్సిటీలు తమ కున్న స్వతంత్ర ప్రతి పత్తి వల్ల సెలబస్ విషయం లో కానీ,  పరీక్షలు,ఫలితాల విషయంలో కానీ అన్నింటి లో ఏక సూత్రత లేకపోవడం వల్ల ఒక్కో యూనివర్సిటీ ఒక్కో పద్దతినీ అవలంబించడంతో రాష్ట్రవ్యాప్తంగా విద్యార్థుల్లో ఒక సారూప్యత కరువయి పోతోంది.  సెలబస్ విషయంలో యూనివర్శిటీల మధ్య సమన్వయం లేక పోవడంతో పరిస్తితి మరింత దిగజారిపోయింది. గత రెండు దశాబ్దాల డిగ్రీ సిలబస్, అందులో జరిగిన మార్పుల్ని పరిశీలిస్తే విషయం ఎంత దారుణంగా వుందో తెలుస్తుంది.  ఒక కామర్స్ విశయమే తీసుకుంటే ఒక ఏడాది వ్యాపార-నిర్వహణ వుంటే మరోసారి పారిశ్ర్తామిక-నిర్వహన కోర్సులో వుంటుంది. ఇక వ్యాపార గణాంక శాస్త్రం ఒక ఏడాది సెకండ్ ఇయర్ లో వుంటే మరో ఏడాది ఫైనల్ కి మారుస్తారు. ఇలా అన్ని  కోర్సుల స్థితీ దాదాపుగా ఇట్లాగే వుంటుంది.  ఇక పరీక్షల నిర్వహణ, ప్రశ్న పత్రాల దిద్దే విధానం కూడా సరిగ్గా లేని పరిస్తితి కనిపిస్తుంది. స్పాట్ నిర్వహణ ఒక పెద్ద సర్కస్ లా వుంటుయింది. ఈ స్థితిలో క్వాలిటీ గురించి ఆశించే స్థితి కనిపించదు  

         ఇక అధ్యాపకుల విషయం లో ఎప్పటి కప్పుడు ఆధునిక సబ్జెక్టుల విషయం లో అప్ డేట్ కావాల్సి వుంటుంది కానీ యూ.జీ.సి. నియంత్రణమేరకు నిర్వహించే రెఫ్రెషర్ లేదా ఓరి యెంటేషన్ తరగతులు మినహా పెద్దగా శిక్షన ఇచ్చిన సందర్భాలు తక్కువే ఆ మేరకు

అధ్యాపకుల్లో ఉత్సాహమూ తక్కువే.

   అయితే ఇక్కడ డిగ్రీ చదివుతున్న విద్యార్థుల సామాజిక ఆర్థిక స్థితి గతుల్ని కూడా పరిగణ లోకి తీసుకోవాల్సి వుంది. ప్రభుత్వ కాలేజీల్లో అడ్మిషన్లు తీసుకుని రోజు వారి కూలికి వెళ్ళే విధ్యార్థులు కూడా వున్నారంటే అతిశ యోక్తి కాదు. ప్రభుత్వ కాలేజీల్లో చదివే విద్యా ర్థుల్లో అధిక శాతం గ్రామీణ ప్రాంతాల వాళ్ళు, ఎస్సీ, ఎస్టీ, బీసీ వర్గాలకు చెందినవారే కావడం వారి లో అధికశాతం మంది ఎర్న్ వైల్ లర్న్ ( చదువుకుంటూనే  సంపాదించుకో)

స్థితిలో వున్న వారే. కూలీలుగానే కాదు కాటరింగుల్లో, పార్ట్ టైమ్ జాబుల్లోనూ కనిపిస్తూనే వుంటారు.

     ఈ స్థితిలో వున్న డిగ్రీ కాలేజీల్ని మెరుగు పరిచేందుకు కొన్ని ప్రయత్నాలు ప్రారంభమయ్యాయి. ఆన్ లైన్ ప్రవేశాలు, సెమిస్టర్ విధానం, బయోమెట్రిక్ అటెండెన్స్ లాంటి ఏర్పాట్లకు శ్రీకారం చూడుతున్నారు.  వీటి వల్ల నిర్వహణ  క్రమబద్దీకరించ బడే అవకాశం వుంది. విధ్యార్థులు అధ్యాపకులు క్రమం తప్పకుండా కాలేజీలకు వచ్చే అవకాశం వుంది. కానీ విధ్యార్థుల సిలబస్, భోదన, విధ్యార్థుల స్కిల్స్ (నైపుణ్యతల్ని ) ని పెంపొందించకుండా ఫలితాల్ని ఆశించలేం. 

      నిజానికి డిగ్రీ విద్య అన్నీ పోటీ పరీక్షలకు కనీసార్హత. సివిల్స్, గ్రూప్స్ ఇలా అన్నీ పరీక్షలకూ డిగ్రీ స్థాయిప్రాథమికమయిన క్వాలిఫికేషన్ అంతే కాదు మానేజ్మెంట్ తదితర అనేక వుద్యోగాలకు డిగ్రీ స్థాయి ప్రామాణికం. అందుకే తరగతి గదుల్లో విద్యార్థులకిచ్చే ఇంపుట్స్  శాస్త్రీయంగాను ఆధునికంగానూ వుండాల్సిన అవసరం వుంది.  సనాతనంగా వున్న భోదన ఆధునకతను సంతరించు కోవాల్సి వుంది. అందుకు సాంకేతిక పరిజ్ఞానాన్ని అధ్యాపకులు వుపయోగించాల్సి వుంది. అధ్యాపకులు కేవలం డాక్టరేట్లమనో ,నెట్ స్లెట్ పాసయ్యామనో భావిస్తే సరిపోదు. కాలేజీల్లో ని విధ్యార్థుల స్థాయిని అంచనా  వేసి వారిని బయటి ప్రపంచలో నెగ్గుకు వచ్చే విధంగా తయారు చేయాల్సి వుంది, అందుకు అధ్యాపకుల నిబధ్ద్ధత ఎంతో అవసరం. ప్రభుత్వమూ విశ్విద్యాలయాలూ వారిని అందుకు ఎప్పటికప్పుడు మోటివేట్ చేయాల్సి వుంటుంది. డిగ్రీ స్థాయిలో కూడా గైడ్ లు చదవకుండా టెక్స్ట్ బుక్స్ తో పాటు రెఫరెన్స్ కూడా చదివే అలవాటు అటు అధ్యాపకులూ,ఇటు విధ్యార్థులూ  అలవర్చు కోవాల్సి వుంది.

      డిగ్రీ కాలేజీల విషయంలో ప్రభుత్వం కొన్ని చర్యలు చేపట్టాల్సి వుంది. రాష్ట్ర ఉన్నత విద్యా మండలి మరింత ప్రొ ఆక్టివ్ పాత్ర పోషించాల్సి వుంది. సిలబస్ , అధ్యాపకుల శిక్షణ మోటివషన్ విషయంలో విస్తృతమయిన చర్యలు చేపట్టాల్సి వుంది. సిలబస్ లల్లో ఆధునికతో పాటు వర్తమాన ఆధునిక సమాజంలో పెరుగుతున్న వత్తిడి పర్యవసానంగా కలుగుతున్న మానసిక సంక్షోభాల్ని తట్టుకునే విధంగా విధ్యార్థుల్లో  మానసిక పరిపక్వతని,ధైర్యాన్ని పెంపొందించే ప్రయత్నాలు జరగాలి. కనుమరుగవుతున్న విలువల పట్ల, సమాజం పట్ల వాస్తవ అవగాహన పెరిగే కొత్త అధ్యయన రీతుల్ని ప్రారంభించాల్సి వుంది.

      ఇంటర్ విద్యను దాటి అప్పుడప్పుడే మానసిక పరిపక్వత వైపు ఎద్కుగుతున్న డిగ్రీ స్థాయి విద్యార్థుల సమగ్రాభివృద్దికి కృషి చేయడ మంటే  మనసున్న ఆధునిక పౌరున్నీ తయారు చేయడమే. ఉత్తమ పౌరులు ఉత్తమ సమాజానికి దారులు తీస్తారు. ఆ క్రమంలో తాత్వికంగా కూడా ఆలోచించాల్సి వుంది. కొత్త ఆలోచనలకు  ఎన్నడూ లేని విధంగా ప్రభుత్వం సానుకూలంగా వున్నప్పుడు అంది పుచ్చుకోవాల్సింది అధ్యాపకులూ,మేధావులే.

-వారాల ఆనంద్