విజువల్ ఎడ్యుకేషన్ కావాలి

Posted on March 19, 2022 Updated on May 22, 2022

PUBLISHED TODAY IN ‘DISHA’ DAILY (24 FRAMES )

+++++++++++

విజువల్ ఎడ్యుకేషన్ కావాలి

*****************

ఆధునిక తరం చదివే సంస్కృతి నుంచి వెరై పోతూ చూసే సంస్కృతికి దగ్గరవుతున్నారు. లుక్ కల్చర్ పెరిగి బుక్ కల్చర్ కనుమరుగవుతున్నది. గత కొన్ని దశాబ్దాలుగా చదివే అలవాటు తగ్గిపోతున్నది. అంతా చూడడమే టీవి చూస్తారు, సినిమా చూస్తారు, కంప్యూటర్ చూస్తారు ,స్మార్ట్ ఫోన్ మాట్లాడానికంటే బొమ్మలు వీడియోలు చూడ్డానికే ఎక్కువగా ఉప యోగిస్తున్నారు. ఇట్లా పెల్లుబుకుతున్న ‘దృశ్య సంస్కృతి’ గురించి తీవ్రంగా ఆలోచించాల్సిన సమయం ఆసన్నమయింది. వర్తమాన తరంలో పెల్లుబుతున్న చెడు దొరణులకు మౌలిక కారణాల్ని తరచి చూడాల్సి వుంది. ఇంటా,బయటా, విద్యాలయాల్లోనూ ఉపయోగిస్తున్న దృశ్య మాధ్యమాన్ని గురించి శాస్త్రీయంగా పరిశీలించాలి. సినిమాలతో సహా సమస్త “దృశ్య మాధ్యమం” వల్ల కలిగే దుష్ప్రభావాల్ని నిరోధించగలగాలి. అమానవీయ దుష్ట సంస్కృతిని పెపొందించే దృశ్యాల మంచి చెడుల విచక్షణ చేయాలి. సమాజంలో అర్థవంతమయిన దృశ్య సంస్కృతిని ( VISUAL CULTURE) ని పెపొందించే కృషి ప్రారంభం కావాలి.

ఇటీవల దేశ వ్యాప్తంగా విద్యార్థుల్లో సృజనాత్మకతను పెంచే ‘కళ’ల విద్యను (ART EDUCATION) పాఠశాల కళాశాల స్థాయిలో ప్రవేశపెట్టాలని విద్యపై పార్లమెంటరీ స్థాయీ సంఘం సిఫార్సు చేసింది. దాంతో ఇప్పటికయినా విద్యార్థుల్లో దృశ్య సాక్షరతపైనా కళల పైనా ప్రభుత్వ పెద్దల్లో ఆలోచన మొదలయిందని అర్థమవుతున్నది. ప్రధానంగా నాట్యం, సంగీతం, విజువల్ ఆర్ట్స్, ఫిల్మ్ మేకింగ్ పై కోర్సులు పెట్టాలని స్థాయీ సంఘం సూచించింది. “అఖిల భారత సృజనాత్మక కళల విద్యామండలి” (COUNCIL FOR CREATIVE ARTS) సైతం ఏర్పాటు చేయాలని కూడా స్థాయీ సంఘం సూచించింది. ఇంకా జాతీయ స్థాయిలో కళల కోసం కేంద్రీయ విద్యాలయాన్ని( CENTRAL UNIVERSITY for Arts ) కూడా ఏర్పాటు చేయాలని సూచించింది. కమిటీ సూచనలని కేంద్ర ప్రభుత్వం ఏ మేరకు స్వీకరిస్తుందో తెలీదు. ఎంతవరకు అమలు చేస్తుందో కూడా ఊహించలేము. కానీ కళల పట్ల, విద్యార్థుల్లో దృశ్య చైతన్యం పట్ల జాతీయ స్థాయిలో ఆలోచనయితే మొదలయింది. అది సంతోషకర విషయమే. నిజానికి ఇవ్వాళ డ్రగ్స్ కల్లోలం, ఆత్మహత్యలు, హత్యలు, ప్రమాదాలు ఒకటేమిటి సమాజం యావత్తూ సంక్షోభ పూరితమయిన పరిస్థితిలోకి నెట్టి వేయబడుతున్నది. హేతుబద్దంగా లేని దగాకోరు అభివృధ్ధి ప్రతిఫలనాలే ఇవన్నీ. మానవీయ కోణం లేకుండా కేవలం డబ్బు తాత్కాలిక సుఖ సౌకర్యాల కోసం అభివృధ్ధి పేర జరుగుతున్న కార్యక్రమాల ఫలితాలే ఇవన్నీ. అయితే ఈ స్థితి ముఖ్యంగా యువకుల్లో, విద్యార్థుల్లో పెచ్చరిల్లడం అత్యంత ప్రమాదకరం. వర్తమానానికే కాదు భవిష్యత్తు సమాజానికీ కూడా అభిలషణీయం కాదు.

చిన్న పిల్లల్నుంచీ మొదలు అందరూ ఇలా చూసేందుకు అలవాటు పడిపోయి అక్షరాలు రాయడానికీ, చదవడానికీ కూడా ఇమేజ్ లనే వాడే సంస్కృతిని మనం చూస్తున్నాం. అయితే ఈ చూడడం అనే ప్రక్రియలో అంతా సరిగ్గానే వుందా, చూస్తూ వున్న వాళ్ళపైన ఈ ఇమేజెస్, మూవింగ్ ఇమేజెస్ కు సంభందించిన ప్రభావాలు ఎలా వుంటున్నాయి వాటి ప్రతిఫలనాలు సమాజం పైన ఎట్లా వుంటున్నాయనే అవగాహన ఇన్నాళ్ళుగా కొరవడడం విచారకరం. దృశ్య సంస్కృతికి, దృశ్య సాక్షారతకు సంబందించిన కనీస పరిజ్ఞానం లేకపోవడం వల్ల టీవీలూ,ఇంటర్నెట్లూ నట్టింట్లో కుమ్మరిస్తున్న చెత్త నంతా చూస్తూ పిల్లలూ పెద్దలనే కాదు మొత్తం సమాజమే గాడి తప్పి కనీస విలువలు లేని ఒక విష సంస్కృతికి అలవాటు పడి పోతున్నారు. వాళ్ళు చూపిస్తున్నాదాన్ని గుడ్డిగా చూస్తూ మంచెదో చెడేదో భేదం గుర్తించగలిగే పరిస్తితి లేక పోవడంతో పరిస్థితి దారుణంగా తాయారవుతున్నది.

ముఖ్యంగా భావి సమాజానికి ప్రతినిధులుగా వుండాల్సిన విద్యార్థులకు విజువల్ లిటరసీ కి సంబందించిన మౌలిక విషయాలేమయినా అందుతున్నాయా లేదా అన్నవిషయాన్ని ఇవ్వాళ ప్రభుత్వాలూ, మేధావులూ, విద్యావేత్తలూ ఆలోచించాల్సిన అవసరం వుంది. ఒక వైపు ప్రభుత్వాలు డిజిటల్ తరగతి గదులూ, స్కిల్ డెవలప్మెంట్ అంటూవుంటే మరో పక్క ప్రైవేటు విద్యాసంస్థలు ఈ స్కూల్స్, డీజి స్కూల్స్ అంటూ విద్యను మొత్తంగా వ్యాపారం చేసి తరగతి గదుల్లో ప్రొజెక్టర్లు, కంప్యూటర్లు అంటూ ఊదరగొడుతున్నాయి.

నిజానికి ఒక బొమ్మ వేయి పదాలకు సమానం. ఇక వీడియో లేదా సినిమానయితే ఎన్నో భావాల్ని నేరుగా ప్రేక్షకుని మనసులోకి తీసుకెళ్తుంది. అంతగా ప్రభావం చూపించగల విజువల్ మాధ్యమాన్ని గురించి సమాజం కనీసం ఆలోచన చేస్తున్నదా అంటే జవాబు నిరాశాజనకంగానే వుంది.అసలు మంచి విజువల్ ఏదో చెడు విజువల్ ఏదో, మంచి సినిమాను లేదా మంచి వీడియోను ఎట్లా అర్థం చేసుకోవాలో నేర్పించే వ్యవస్థ నిర్మించుకోలేక పోవడం ఇవాల్టి విషాదం. ఆ స్థితిలో అర్థం లేని చెత్త దృశ్యాల్ని చూస్తూ పిల్లలు పాడయి పోతున్నారని బాధ పడడంలో అర్థం లేదు. చూసే దృశ్యాలకు సంబందించి దృశ్య సాక్షారత (విజువల్ లిటరేసి )ను అందించ లేనపుడు పిల్లలే కాదు పెద్దలు కూడా విలువలు లేని బొమ్మలకూ, సీనిమాలకూ వీడియో లకూ అలవాటు పడిపోతారు. అందుకు వాళ్ళని కాకుండా పాలకుల్నీ, ప్రణాళికా నిర్మాతల్ని మేధావుల్నీ నిందించాల్సి వుంటుంది. నిజానికి వర్తమాన సమాజం ప్రసార మాధ్యమాల ప్రభావంలో పడి కొట్టుకు పోతున్నది. అంతే కాదు పూర్తిగా ఇమేజ్ చట్రంలో కూరుకుపోతున్నది. ఇటీవల జరిపిన ఒక సర్వే ప్రకారం వర్తమాన తరం అత్యధిక ఫోటోలు దిగిన తరంగా తేలింది. అంతే కాదు విద్యార్థుల్లో రోజుకు ఏడు గంటలకు పైగా బొమ్మలో వీడియోలో చూస్తున్నట్టుగా తేలింది. అప్పటికే దృశ్య ప్రపంచంలో కూరుకుపోయిన సమాజం 1991లో మొట్టమొదటి సారిగా అందుబాటులోకి వచ్చిన వరల్డ్ వైడ్ వెబ్(www ) ఒక సాలీడు లాగా మానవాళిని కప్పెసింది. అయితే దీనివల్ల సమాచార వ్యాప్తికి, జ్ఞాన విస్తృతికీ అమితమయిన వుపయోగం కలిగింది దాంతో పాటు దృశ్యానికి సంబందించి దృశ్య సాక్షారత (VISUAL EDUCATION) లేక పోవడం వల్ల విద్యార్థుల్నుంచీ మొదలు అందరూ ఆ ప్రవాహం లో పడి కొట్టుకు పోతున్నారు.

ఈ స్థితి నుంచి బయట పడాలనుకుంటే పాఠశాల స్థాయి నుంచే విజువల్స్ కు సంబందించి కార్యక్రమాల్ని రూపొందించాలి. ఇప్పటికే దాదాపు అన్నీ పాఠశాలలు,కళాశాలల్లో వీడియో ప్రదర్శనలు చెందిన సాకేతిక వసతులు సమకూడి వున్నాయి. వాటిని మంచి చెడుల నడుమ తేడాని అర్థం చేసే విధంగా ప్రదర్శనలు ఏర్పాటు చేయాలి. మానవీయ విలువల ప్రోత్సాహం కోసం సాహిత్యం తో పాటు అర్థవంతమయిన దృశ్య మాధ్యమాన్ని పరిచయం చేసే కృషి కొన సాగాలి. ఆధునిక సాంకేతిక పరిజ్ఞానాన్ని విద్యా విషయక అవసరాలతో పాటు బాలలకోసం ప్రథ్య్కంగా నిర్మించిన (ఇరాన్ సినిమాల్లాంటివి) చూపించాలి. చిన్న సినిమాల్ని ప్రదర్శించి ఆయా సినిమాల పైన view and review పేర విద్యార్హ్తులకు విశ్లేషించే కార్యక్రమాల్ని రూపొందించగలిగితే మంచి దృశ్యాలు అర్థవంతమయిన కార్యక్రామాల గురించి చిన్న తనం నుండే విలువలు,సృజన రెండూ అలవాడుతాయి. ఇలా మంచిని పరిచయం చేసి మానవీయ విలువల్ని ప్రోత్సహించడం ద్వారా ఉత్తమ లక్షణాల్ని ప్రోది చేయవచ్చు. చీకటిని నిందిస్తూ కూర్చోవడం కన్నా చిరు దీపాన్ని వెలిగించడం మంచిది. నేనే ఒక కవిత లో ఇలా రాసుకున్నాను….

‘చీకటికి ఉనికి లేదు

వెళ్తురు క్షీణించడమే చీకటి’

అందుకే చిన్న వయసులోనే మనస్సుల్లో వెలుగులు నింపే ప్రయత్నం జరగాలి. విజువల్ లిటరసీ ని పెంపొందించాలి. పార్లమెంటరీ స్థాయీ సంఘం సిఫార్సుల్ని కేంద్రం అమలు చేయాలి.

-వారాల ఆనంద్